Stasiulku, nie wypalaj traw!

Takie przesłanie przyświecało tegorocznemu przedstawieniu na Dzień Ziemi, które przygotowała pod moim kierunkiem klasa 4a. Pomysł na scenariusz zrodził się podczas mojej lutowej choroby, co pokazuje, że nauczyciel nawet na zwolnieniu i kolejnym antybiotyku jest kreatywny i pamięta ouczniach oraz ich nieodpartej potrzebie edukacji poprzez zabawę. Wracając do tematyki przedstawienia, chcieliśmy w ten sposób przyczynić się do kształtowania właściwych postaw prośrodowiskowych w świadomości naszych uczniów. Tym bardziej ucieszyliśmy się, że przedstawienie obejrzały klasy I-VI Szkoły Podstawowej.

Przygotowywaliśmy je w każdej wolnej chwili, często na przerwach, aby nie tracić lekcji. Każdy z uczniów wykazał się zaangażowaniem w czasie prób, choć niektórym brakło odwagi tuż przed metą lub zmorzyła ich choroba. Najważniejsze, że byli z nami duchem. Pragnę podziękować utalentowanym aktorom, którzy dali z siebie wszystko, aby to przedstawienie bawiło i uczyło. Byliście wspaniali!!!

O czym tak naprawdę było to przedstawienie?

Ponieważ niektórzy dopytywali mnie jednak po przedstawieniu o sens niektórych scen, postaram się pokrótce je wyjaśnić. Scenariusz opowiada o organizmach glebowych, które uratowały się po kolejnym pożarze zgotowanym przez Stasiulka, sympatycznego, ale bardzo lekkomyślnego chłopa. Postanawiają coś zrobić, aby zapobiec kolejnym pożarom. Nasyłają na Stasiulka senne zjawy, które straszą go spalonym domem, samochodem, dobytkiem. Gdy ten się budzi stwierdza, że na szczęście był to jedynie koszmarny sen. Postanawia jednak zadośćuczynić organizmom, z którymi spotyka się i deklaruje nie wypalać więcej traw oraz podjąć działania na rzecz ochrony gleby przed erozją i zapewnienia bioróżnorodności. Postanawia sprzedać samochód i jeździć odtąd rowerkiem, a za te pieniądze posadzić na wszystkich nieużytkach las. To bardzo podoba się zwierzątkom, które ku przestrodze śpiewają mu piosenkę o Stasiulku do melodii „Piosenka jest dobra na wszystko”. Czy problem wypalania traw jest faktycznie tak palący? Proszę obejrzeć film, który pokazałam uczniom przed spektaklem. Zrobił na nich piorunujące wrażenie. Aby znaleźć film nalezy w wyszukiwarce wpisać: stop wypalaniu traw na Mazowszu.

Bardzo dziękujemy Mamie Marysi Błażewskiej, która z własnej woli przygotowała dekorację symbolizującą glebę po pożarze i odziała nam Turkucia podjadka, Panu Tomkowi za czuwanie nad stroną techniczną oraz wspaniałej publiczności, która nie szczędziła oklasków i pochwał. To dodało nam otuchy do dalszego działania. Idąc tym tropem do przyszłorocznego przedstawienia mam już zdeklarowanych doświadczonych aktorów z klasy 4a. Po spektaklu zgłosili się również utalentowani aktorzy z klasy 4c. Wiem coś o ich kunszcie aktorskim, gdyż nie kryją się z nim na lekcjach przyrody. Pozostaje jedynie kwestia scenariusza, ale natchnienie przyjdzie samo, wraz z nadchodzącą wiosną następnego roku. Mam nadzieję, że tym razem jednak niekoniecznie podczas choroby…

Jolanta Matyjasiak, nauczycielka przyrody, autorka scenariusza i tekstu piosenki do melodii z Kabaretu Starszych Panów „Piosenka jest dobra na wszystko”, reżyserka przedstawienia